Rozdział 3 - Grill

Dzień zleciał mi nawet szybko. Po południu niespodziewanie zadzwonił do mnie jakiś nieznany numer.

• Słucham?
• Angelica?
• Tak.
• Tu Anna poznałyśmy się wczoraj na treningu.
• Ach tak... Skąd masz mój numer?
• Andres załatwił od trenera.
• Mogłam się domyślić.
• Twój wuja mówił, że nie masz tu zbyt dużo znajomych. Więc może chciałabyś kogoś poznać?
• Czemu nie.
• Organizujemy dzisiaj u nas takie małe przyjęcie dla znajomych wpadniesz?
• Oczywiście. Tylko powiedz mi jak mam się ubrać.
• Wiesz co, możesz przyjść nawet w worku – zaśmiała się- Nie przejmuj się tak strojem to będzie tylko luźne spotkanie ze znajomymi A zakładam, że większość osób nawet nie zwróci uwagi na strój.
• Dobrze to wpadnę, a o której godzinie?
• Przyjedź razem z trenerem bo on też ma wpaść. Musi pilnować tej bandy, żeby mogli potem grać.
• Okej, to do zobaczenia.
• Pa.

Nie powiem. Byłam w lekkim szoku. Ale postanowiłam pójść.

Zeszłam jeszcze tylko do Tito upewnić się czy to prawda. I trochę go zganić za to, że rozdaje mój numer telefonu.

• Dałem go tylko Andresowi, bo Anna chciała Cię osobiście zaprosić.
• Dobrze, to za ile jedziemy?
• Masz jeszcze dwie godziny. - uśmiechnął się.
  Nagle do domu wparował Adria. Spotkałam go tuż przed jego pokojem.
• Hej Agie.
• Witam kuzyna. - zaśmiałam się.
• Gdzie tata?
• W salonie.
• Kurcze, obiecałem mu, że będę wcześniej.
• No to sobie nagrabiłeś. Spoko powiem, że musiałeś coś dla mnie załatwić.
• A jak nie uwierzy?
• Zostaw to mnie. A teraz idź się przebierz, bo jesteś cały przepocony.
• Przeszkadza Ci to? - spytał.
• Tak, bo śmierdzisz.
• To chodź się przytulić z ukochanym kuzynem.
• Nie. - powiedziałam cofając się. - Adria! Nie!
  Udało mi się uciec do pokoju.
• Jeszcze Cię dorwę. - usłyszałam.
• Będziesz musiał poczekać.
  Po wejściu do pokoju od razu zaczęłam poszukiwanie czegoś na wieczór. Mam ubrać się luźno..
  Po jakiejś godzinie udało mi się wybrać jakiś strój.
• Angie! Gotowa jesteś?! - usłyszałam wołanie wuja.
• Tak! Już schodzę. - wzięłam jeszcze torebką i wyszłam z pokoju.
• Dobra. To jedziemy.

Było tak jak powiedziała Anna... No mniej więcej. Na środku ogrodu wielkie ognisko. Pełno ludzi.. W większości byli to piłkarze i ich wybranki. No i pełno dzieci.. No może nie aż tak dużo ale trochę ich było...

Początkowo siedziałam sama z boku. Dopóki nie podeszły do mnie Lorena i Laia.

• Co tam sama siedzisz? - spytała dziewczyna Alexisa.
• Wygodnie tu – zaśmiałam się – a poważnie to prawie nikogo nie znam,.
• Z nami nie zginiesz.- zaśmiała się partnerka Tello.

Dobrze mi się z nimi rozmawiało. Poznałyśmy się lepiej. Miłe dziewczyny z nich.

• O widzę, że już poznałyście moją przyjaciółkę. - chwiejnym krokiem podszedł do nas Tello.
• Nie bajeruj. - upomniała go jego dziewczyna. - I nie pij więcej.
• No co. Powiedz Angie, że my już się znamy.
• A ty w ogóle po co nam przeszkadzasz? - spytała Laia
• Bo muszę porwać Angelice.
• Mam być zazdrosna? - Lorena .
• Oczywiście, że nie. Muszę ją tylko do kogoś zaprowadzić. - pociągnął mnie za rękę.
  Pewnie dowiedziałabym się gdzie mnie prowadzi, gdyby nie mój wuja, który oznajmił, że wracamy.
• Trenerze teraz? - Cristian zaczął udawać, że płacze.
• Tak. Teraz.
• Ale ona musi z kimś porozmawiać.
• Następnym razem. - odpowiedziałam i poszłam za Tito.
  ____________________________________________________________________
  I jak?
  Podoba się? 
  Szkoda, żed tylko jedna osoba czyta...
  To znaczy że opowiadanie jak na razie jest beznadziejne...